ستایش

Director of photography
شایداین واژه در مورد هیچ فیلمبرداری به اندازه این ایتالیائی صدق نکند.ویتوریو استورارو افسانه رنگ و نور قرن بیستم است.بی شک پیشرفت هنر فیلمبرداری مدیون و مرهون بلند پروازی هنرمندانه, دانش وسیع و درک عظیم او از مقوله نور است.معتقدم که تاریخ هنر نورپردازی در سینما به دو بخش تقسیم می شود: پیش از استورارو و بعد از او.مشکل بتوان بازی فوق العاده مارلون براندوی افسانه ای را در فیلم ((اینک آخر زمان)) بدون فضاسازی درخشان استورارو تصور کرد.جلوه آخر زمانی فیلم به مدد قاب بندی ها, حرکات دوربین و نورپردازی استادانه او حاصل شده است
آخرین تانگو در پاریس,1900, سرخها, آخرین امپراتور و بودای کوچک تنها بخشی از کارهای اویند که هر کدام برای نشاندن نام او بر قله هنر فیلمبرداری کافی است.
استورارو واژه فتوگرافی (نورنگاری, نوشتن با نور)را معنی کرده است
او با نور می نویسد

شب نوزدهم

click

ستایش

از این به بعد هر هفته یک پست تقدیم می کنم به یک نفر. این ها در واقع ستایشنامه هائی هستند برای اندیشمندان و هنرمندانی که به شخصه خودم را مدیون آنان می دانم و برای شروع چه کسی بهتر از حسین علیزاده؟

...........................

حسین علیزاده موسیقیدان آهنگساز و نوازنده بزرگ معاصر, جزو معدود هنرمندانی است که همواره بسیار پیشتر از زمان خود حرکت کرده اند

هر کارجدید علیزاده اتفاقی تازه در عالم موسیقی بوده است.از کارهای نخستینش مانند کنسرت نوا در جشن هنر شیراز در سال 56 تا به تماشای آب های سپید.از ایجاد و ثبت یک مقام جدید در موسیقی ایرانی به نام داد و بیداد-که ترکیبی است از گوشه های داد ماهور و بیداد همایون- تا ابداع سازی مانند سلانه و همچنین استفاده خلاقه از امکانات صوتی ساز تنبور در کنسرت راز نو. حافظه موسیقائی ما هیچ گاه شکوه نی نوا را از خاطر نخواهد برد.دوستداران موسیقی هرگز زیبائی حصار را فراموش نخواهد کرد
این نوشته قصد مرور بر آثار علیزاده را ندارد, که نه در حد مقدورات این وبلاگ است و نه در بضاعت نویسنده آن; بلکه همان گونه که پیش تر گفته شد تنها ارادتنامه ای است برای مرد بزرگی که نسل امروز موسیقی ایران وامدار اوست

پس به احترام استاد حسین علیزاده به پا خاسته و کلاه از سر بر می داریم

نمی دونم چرا این نشانگر مسنجر توی وبلاگ همیشه منو آنلاین نشون میده؟

ابیانه

تا به حال به ابیانه رفته اید؟

چنانچه پاسختان منفی است,در اولین فرصت این کار را انجام دهید
روستای ابیانه در 150 کیلومتری شمال اصفهان مکان اعجاب آوری است.تمام شنیده هاو احیانا تصاویری را که از ابیانه دیده اید کنار بگذارید (که من هم زیاد شنیده و دیده بودم).دیدن ابیانه تجربه متفاوتی بود که در سفر کاری هفته گذشته نصیبم شد

در تقسیمات کشوری ابیانه روستا محسوب می شوداما با تعاریف مرسوم و معمول روستا فاصله زیادی دارد.بعید می دانم روستاهای زیادی در ایران وجود داشته باشند که ازتاریخ ساخت مدرسه در آنها 58 سال گذشته باشد
نکته جالب این که تقریبا همه ساکنین روستا سالخورده هستند و البته بسیار خونگرم و مهربان.در ابیانه نمی توان کسی از ساکنین را یافت که لباس محلی(لباس زیبای دوره قاجار)به تن نداشته باشد حتی جوانانی که از روستا مهاجرت کرده وحالا برای گذراندن تعطیلات یا دیدن بستگان به آن جا آمده اند
در ساعات پایانی روز تماشای کنتراست رنگی خانه های یکسر قرمز با سبزی درختان باغ های فراوان وهمچنین بازی نوروسایه در اکستریم لانگ شات روستا لطفی دیگر دارد

چند روزی آپ نمی کنم چون دارم به یه سفر کاری می رم
به امید دیدار

اکنون خدای تعالی

در این ماه (رمضان) حاضر است و ناظر

و ماههای دیگر غافل است و غایب؟

کدام ماه حاضر است تا یادش کنیم؟

زهی مشتی احمق

شمس تبریزی

دیشب مراسم اختتامیه سومین جشنواره فیلم کوتاه خوزستان برگزار شد
این دوره یکی از سردترین , بی روح ترین و بی رونق ترین جشنواره هایی بود که تا به حال دیده ام
با دیدن چگونگی برگزاری جشنواره بیشتر به درستی تصمیمم مبنی بر کناره گیری از مسئولیت انجمن سینمای جوانان اهواز در سال گذشته و همچنین نپذیرفتن عضویت در هیات انتخاب جشنواره امسال پی می برم (شاید روزی جریان کامل این دو اتفاق رابنویسم)
جشنواره ای که هیچ کس را- شاید به استثناء بعضی از برگزار کنندگان آن- راضی نکرد
معضل عمومی جشنواره های فیلم در خوزستان , دخالت برخی دست اندر کاران در آراء هیات های انتخاب و داوری است
مشکلی که باعث شد امسال شماری از فیلم سازان جوان استان از شرکت دادن آثارشان در جشنواره منصرف شوند
در اولین دوره جشنواره که عضو هیات انتخاب آثار بودم فیلمی به دبیر خانه جشنواره رسید که سازنده آن از مسئولین فرهنگی استان بود
فیلم مذکور از فرط شعار زدگی و همچنین ضعف تکنیکی به یک فاجعه شبیه بود و در نتیجه به اتفاق آراء رد شد
با کمال تعجب این فیلم امسال -با گذشت دو سال از ساخت آن و علیرغم منع آئین نامه ای -در بخش مسابقه حضور داشت
نکته جالب این که دو نفر از سه عضو هیات انتخاب امسال در اولین دوره نیز در همین جایگاه حضور داشته اند. البته امیدوارم این قضیه ربطی به این موضوع نداشته باشد که سازنده فیلم مورد بحث از قضا دبیر جشنواره امسال بوده اند
یکی از تصمیمات ستاد برگزاری که پیش از شروع جشنواره موجب امیدواری علاقمندان شد , تغییر در ترکیب داوران بود
متاسفانه جریان فیلم کوتاه در ایران در انحصار عده خاصی است.این عده با استفاده از امکانات مراکز معدود تولید فیلم کوتاه فیلم می سازند , جشنواره ها را همین افراد برگزار می کنند و جوایز را نیز بین خودشان تقسیم میکنند. عدم استفاده از افراد منتسب به جریان فوق خبری امیدوار کننده بود
اما اعلام اسامی داوران از حلاوت اقدام اولیه کاست
هر یک از داوران به تنهایی از وزن و اعتبار قابل توجهی برخوردارند اما ترکیب هیات تناسب چندانی نداشت.حضور دو منتقد و تنها یک فیلمساز در این هیات , طبیعتا نمی توانست انتظارات علاقمندان را براورده کند
اقدام ابتکاری ستاد برگزاری در انتشار یک مالتی مدیا به جای بولتن روزانه در نوع خود جالب توجه بود که متاسفانه این تلاش نیز عقیم ماند چون سی دی مذکور ویروسی از آب در آمد
به هر حال امیدواریم که مسئولین امر با همه جانبه نگری اهداف جشنواره را مورد بازنگری قرار داده واصولا لزوم برگزاری چنین جشنواره هایی را مورد بررسی قرار دهند.هزینه برگزاری هر دوره از این جشنواره میتواند هر سه دفتر انجمن سینمای جوانان استان را از وضعیت موجود رهایی بخشد