عصر ابری هشتم آبان 87.هوای دلپذیر; نسیم خنک; بازی بچه ها در پارک و نوای

سحر انگیز

High Hopes پینک فلوید

یک تجربه ناب و تکرار نشدنی

ظهرها مجموعه نمایشی ای از شبکه اول سیما پخش می شود که2-3 قسمتش را دیده ام.البته هربار از نیمه.و به همین خاطر نامش را هم نمی دانم.از سبک و سیاق کار بر می آید که کار محمد رحمانیان باشد.متاسفانه نام کارگردان در تیتراژ پایانی نوشته نمی شود.این ها مهم نیست.چیزی که می خواهم در موردش بنویسم موسیقی این مجموعه است.موسیقی ساده, بی ادعا و به شدت قوی و تاثیر گذار; ساخته علی صمد پور از شاگردان برگزیده حسین علیزاده.دمش گرم.مقایسه کنید با موسیقی احمقانه سریال پر طمطراقی مانند ((مثل هیچ کس)) که روی اعصاب و روان شنونده رژه می رود.بعید می دانم احسان خواجه امیری - سازنده موسیقی سریال پیش گفته - حتا سولفژ بداند چه رسد به نوشتن موسیقی و تهیه پارتیتور.شناخت از مقوله تصویر هم پیشکش.به عنوان بندی سریال ها و فیلم های تلویزیونی دقت کنید.ببینید چند نفر به عنوان سازنده موسیقی متن در تمام این آثار فعالیت کرده اند؟تنها با چند نام تکراری مواجه خواهید شد (جز موارد استثنا) که از قضا بیش از یکی دو نفر آن ها بر کارشان تسلط نسبی ندارند.در این میان ظهور پدیده ای مثل علی صمد پور اتفاق فرخنده ای است که باید به فال نیک گرفت

*************

در سریال یوسف اگر بشود نکته مثبتی پیدا کرد تنها موسیقی آن است.موسیقی نشسته بر این ملغمه تصاویر کمی تا قسمتی شنیدنی است ;اما نکته این جاست که ملودی بهترین و مهمترین تم موسیقی این کار آشکارا از موسیقی ارمنی که پیتر گابریل در آلبوم ((اینک انسان)) به کار برده ,استفاده شده و در تیتراژ هم هیچ اشاره ای به این نکته نشده است.احتمالن آهنگساز فکر کرده کسانی که پیتر گابریل گوش می کنند پای چنین سریالی وقت تلف نمی کنند

اعتراف نامه

پیرانه سر, زود رنج شده ام

مبارک است خیر سرم