پر اضطراب ترین روزهای زندگیم را سپری می کنم.کاری دردناک تر از تماشای مادر در حالی که با بیماری هولناکی دست و پنجه نرم می کند سراغ دارید؟کاری عذاب آورتر از دیدن ذره ذره آب شدن وجود مقدسش می شناسید؟
به یاد ندارم در برابر چیزی این گونه ضعیف ومستاصل بوده باشم. قطعا تلخیم در پست های اخیر را درک می کنید.و البته تلاش می کنم در نوشته های آینده اثری ازآن به جا نگذارم
........................
وجود نازکش آزرده گزند مباد