TRIBUTE

این پست صرفن ادای دینی است به سر دیوید گیلمور و آن سولوی گیتار بی نظیرش در اجرای زنده آهنگ
Comfortably Numb
در کنسرت پالس
یا للعجب!!مگر می شود این نغمه ها از سر پنجه های انسان خاکی زائیده شده باشند؟منبع الهام در آفرینش چنین شاهکاری چه می تواند باشد؟آهنگ فوق العاده راجر واترز و اجرای گروهی معرکه پینک فلوید به جای خود; اما این سولو چیز دیگری است. هنوز هم با شنیدن ضجه های ساز گیلمور مو بر تنم راست می شود.هنوز هم شبی نیست که بدون شنیدن چند باره این قطعه به خواب بروم.بر این گمانم که موسیقی راک دیگر چنین اوجی به خود نخواهد دید. هیچ نوازنده ای- حتا خود گیلمور- هرگز قادر به خلق چنین شاهکاری نخواهد بود.پس به احترام سر دیوید جان گیلمور به پا خاسته و کلاه از سر بر می داریم