اصولن آدم های پوست کلفتی هستیم.هم ولایتی ها و هم اقلیمی ها بر من ببخشایند, اما این یک واقعیت است. احتمالن در میان اخبار خوانده و یا دیده اید که در فلان کشور اروپائی با رسیدن دمای هوا به چهل و پنج درجه, چندین نفر جان خود را از دست داده اند و کار دهها نفر به بیمارستان کشیده شده.اما این جا- در گرم ترین منطقه مسکونی دنیا - در دمای بالای پنجاه درجه و در زیر برق آفتاب ,مسابقه فوتبال برگزار می شود.شما را به اجدادتان بگوئید اگر این پوست کلفتی نیست, پس چیست؟باور کنید به نازک نارنجی و سوسول بودن اروپائی ها و این چرت و پرت ها ربطی ندارد ;چون که بنا بر قوانین زیست شناسی آنزیمهای بدن در دمای بالای چهل درجه سلسیوس تجزیه می شوند و زندگی انسان در معرض خطر جدی قرار می گیرد

اهواز این روز ها جهنمی است.و البته این یک مزیت است برای ساکنین آن.برای ما رفتن به جهنم در آن دنیا ,حکم ییلاق را دارد.بعید می دانم جهنم گرم تر از این جا باشد.لا اقل دوزخ توصیفی دانته که خنک تر از این جاست

همه این ها یک طرف; اعلام وضع آب و هوا باعث احساس سوزش شدید در برخی نقاط بدن می شود.مجسم کنید که در یک روز خنک بهاری –خنک با معیار این جائی – در اردیبهشت ماه, کارشناس هوا شناسی با لبخندی نمکین دمای هوا را چهل و شش درجه اعلام می کند.وهمان شخص در اواسط مرداد و در روزی که مرغ ها تخم آب پز می گذارند ,از دمای چهل ونه درجه صحبت می کند.خدایا همه مردم قاطی کرده اند یا کارشناس محترم خزعبلات تحویل می دهد؟اولین حسی که در این مواقع به آدم دست می دهد- تقریبن هم زمان با سوزش – این است که به شعورش توهین شده ;آن هم ناموسی. و جالب این که فقط در بعضی روز های تعطیل دمای هوا به پنجاه و یک درجه می رسد.خب خداوند هوای بندگانش را دارد دیگر ;وگر نه نرسیدن دمای هوا به پنجاه درجه در روز های غیر تعطیل ,دلیل دیگری نمی تواند داشته باشد.مگر این که دست استکبار جهانی از آستین شما بیرون آمده باشد و خدای نا کرده در صداقت آقایان شک کنید.حاشا و کلا.استغفرا له.خدایا توبه