رویا ها

امشب موفق به دیدن فیلم رویاها اثر آکیرا کوروساوا شدم.لذت ناشی از تماشای فیلم حس نوشتن را-که مدتی بود گم کرده بودم-دوباره در من بیدار کرد
رویاها اثری متفاوت با تمام آثار پیشین کوروساواست.نه عظمت آشوب را داراست و نه از پیچیدگی تکنیکی هفت سامورائی در آن خبری هست
زیبائی خیره کننده فیلم نه از تصاویر خوش آب و رنگ که از ساختار ساده و در عین حال پیچیده آن حاصل میشود.بهترین گواه بر این مدعا اپیزود چهارم فیلم-تونل- است.به عقیده من تونل بهترین رویای این فیلم است
فرمانده جوخه ای نظامی پس از جنگ و در پی عبور از تونلی با دو سوی متفاوت ,با سربازان خود که همگی در نبردی کشته شده اند اما خودشان این واقعیت را باور ندارند روبرو می شود
فضا سازی درخشان کوروساوا صحنه ای یخزده و عاری از رنگ را تبدیل به جذاب ترین بخش فیلم میکند.بازی با صدا در تونل -که گذرگاهی است از واقعیت به رویا- از مهمترین عناصر این فضاسازی است
امیدوارم فرصت تماشای دوباره و چندباره فیلم را پیدا کنم.در این صورت مفصل در موردش خواهم نوشت

.................
پی نوشت
بعد از نمایش فیلم در برنامه سینما 4 ,بحثی با حضور دو منتقد سینما انجام شد که در پست بعدی به آن خواهم پرداخت